Rozdział 1

Uff, wreszcie udało mi się wydusić z siebie ten rozdział, z którym męczyłam się kilka dni. Sprawdzałam błędy, jednak nikt nie jest idealny, dlatego kilka mogło mi umknąć. Byłabym wdzięczna, gdyby ktoś był tak miły i spróbował mi je wytknąć.

Jak na złość nie wyświetlają się akapity, wrr.

Moje przecinki to indywidualiści. Żyją własnym życiem, więc bądźcie tolerancyjni.

Miłego czytania.

_ _ _

Promienie słońca złośliwie połaskotały twarz młodego chłopaka, zmuszając go do wstania. Kruczowłosy wymamrotał pod nosem stek przekleństw, po czym przewrócił się na drugi bok, całkowicie ignorując rozchichotane słoneczko. Pomyślałby kto, że Los oszczędzi tego przystojnego chłopaka, pozwalając mu spać nieco dłużej, jednak ten miał w tym momencie nieco kapryśny humor, przez co słońce połaskotało Sasuke ze zdwojoną siłą. Chłopak chcąc, nie chcąc, musiał zwlec się z łóżka. Spojrzał na budzik, który stał na półce przy jego łóżku. Ma jeszcze pół godziny, po czym powinien zbierać się do szkoły. Westchnął cierpiętniczo i zabierając ubrania skierował się w stronę łazienki. Jeszcze nie do końca rozbudzony zauważył, że przed oczyma mignęła mu naga postać, jedynie z ręcznikiem na biodrach.

- Dzień dobry, Sasuke – Itachi ledwie zwrócił na niego uwagę, chowając się za drzwiami swojego pokoju.

Młodszy Uchiha pożądliwym wzrokiem powiódł po mokrym jeszcze ciele brata. Jednak nie dane mu było nacieszyć się tym widokiem zbyt długo, dlatego wszedł do łazienki i zdejmując bokserki, wskoczył pod prysznic.

Wiedział, że jego zachowanie nie jest normalne. Itachi jest jego bratem, a Sasuke na jego widok robi się gorąco. Już dawno temu doszedł do wniosku, że darzy Itachiego większym uczuciem, lecz byli braćmi, więc nie miał prawa czuć do niego niczego innego, jak tylko braterską miłość. Poza tym absolutnie nie wyjawiłby bratu swoich myśli. Itachi z pewnością by go wykpił, a potem znienawidził. Co prawda Sasuke i tak traktował brata jak pomiot diabła, jednak to była tylko nic nie znacząca maska, którą nosił praktycznie od zawsze. W każdym razie byli braćmi i zależało im na sobie. W każdym razie Itachiemu, bo przynajmniej Sasuke, który był najprzystojniejszym chłopakiem w całej okolicy, mógł zapoznać go z jakąś miłą dziewczyną. Nie wiedział jednak, że podczas takich spotkań Sasuke aż kipi z wściekłości, a namiastka zazdrości kłuje go w serce.

Z cichym westchnięciem zakręcił kurek od prysznica, po czym wyszedł, wycierając się ręcznikiem. Już ubrany, stanął przed lustrem. Przyjrzał się sobie krytycznie i z kpiną stwierdził, że dziewczyny mają słuszność, mdlejąc na jego zniewalający widok. Lśniące, czarne włosy i nieprzeniknione, błyszczące oczy tego samego koloru. Do tego idealna, umięśniona sylwetka, jakiej chłopcy mogą mu tylko pozazdrościć. W końcu zadowolony ze swojego wyglądu wyszedł z łazienki i schodząc po schodach udał się do kuchni. Zrobił sobie kanapkę, którą udekorował ketchupowym uśmiechem. Przed oczami nagle mignęła mu czyjaś smukła ręka, która pochwyciła kanapkę, a uśmiechnięta zdobycz wylądowała w ustach starszego Uchihy. Sasuke spojrzał na niego wściekłym wzrokiem.

- Itachi – syknął. – Ty obrzydliwy dupku!

- Elokwentny jak zawsze – stwierdził z irytującym półuśmieszkiem jego brat, kładąc rękę na głowie Sasuke, burząc idealną fryzurę.

Kruczowłosy zacisnął pięści.

- Może byś się ubrał? – Sasuke spojrzał na Itachiego, który nadal miał na biodrach jedynie zawinięty ręcznik. Nie dał po sobie poznać, że ten widok w jakikolwiek sposób go podnieca.

- Lepsze to, niż twój nagi widok tydzień temu, braciszku – Brunet kpiąco spojrzał na zarumienionego Sasuke, który aż gotował się ze złości. Wiedział, że ten głupi palant do końca życia będzie wypominał mu moment, w którym wyszedł spod prysznica, a ręcznik niefortunnie zsunął się z jego bioder na oczach Itachiego.

- Ja natomiast patrzę na ciebie z przyjemnością graniczącą z ekstazą – warknął Sasuke. Cóż, było w tym źdźbło prawdy.

- Nie obwiniaj się z tego powodu. To naturalne. Trudno mi się oprzeć.

Sasuke prychnął pod nosem, po czym uderzając barkiem o ramię brata, zabrał plecak i wyszedł z domu.

Pod szkołę zajechał czarnym, sportowym samochodem. W momencie gdy wysiadał z auta, oczy wszystkich uczniów zwróciły się w jego stronę. Sasuke z głośnym trzaskiem rąbnął drzwiami, oznajmiając wszem i wobec, że nie ma najlepszego humoru. Oznaczało to, żeby wszyscy trzymali się od niego z daleka, w przeciwnym wypadku szkolna pielęgniarka będzie miała nieco więcej pracy niż zazwyczaj. Młody Uchiha ciskając oczami błyskawice w każdego, kto odważy się do niego zagadać, udał się w kierunku drzwi szkolnych, po drodze przewracając jakiegoś młodszego ucznia.

- Słuchaj, jeżeli miałeś zamiar zdemolować cały budynek, mogłeś mnie od razu uprzedzić, żebym nie odrabiał pracy domowej – mruknął Naruto, który natychmiast do niego podbiegł, poprawiając plecak na ramieniu.

Sasuke i Naruto byli bardzo dobrymi przyjaciółmi od kilku długich lat. W ich przyjaźni to Sasuke był mózgiem, zaś Naruto odpowiadał za dobrą zabawę i nie zawsze mądre pomysły. Często zachowywał się jak narwaniec i wszystko robił pochopnie, uprzednio nie obmyślając, czy nie wyrządzi takim zachowaniem jakichś większych szkód, lecz Uchiha zazwyczaj ratował go z wszelkich opresji. Czasami dobrze mieć przy sobie taką osobę, która mimo twojego podłego nastroju, potrafi jednym uśmiechem, jedną głupią odpowiedzią poprawić twój humor. Blondyn i Sasuke kłócili się praktycznie codziennie, lecz nie przeszkadzało im to w dalszej przyjaźni. A raczej utwardzało ją i umacniało w dalszym trwaniu.

- Więc może powiesz mi łaskawie, dlaczego jesteś taki wkurzony? – Naruto zwrócił swoje niezwykle błękitne oczy w stronę wkurzonego przyjaciela, który z furią przepychał się między uczniami. Prawdę mówiąc Sasuke sam nie wiedział, dlaczego jest taki zły. Jednak w takim wypadku najlepiej winę zrzucić na kogoś innego. Tym razem tą osobą po raz kolejny był Itachi.

- To przez tego dupka – warknął cicho Sasuke, łokciem uderzając kolejnego ucznia. Naruto ze współczuciem spojrzał w jego stronę. – Itachi jest niesamowicie...

-... seksowny – mruknął pod nosem Naruto, przedrzeźniając Sasuke i znając jego prawdziwe myśli. Kruczowłosy tak naprawdę tylko jemu przyznał się ze swoich uczuć. A raczej Naruto to z niego wyciągnął. Dość boleśnie, prawdę mówiąc.

- I ma zajebiście...

-... zgrabny tyłek – mruknął jeszcze ciszej.

Sasuke westchnął, uspokajając się powoli. Wiedział, że jego złość jest irracjonalna, jednak nie mógł wyperswadować ze swojej głowy mokrego i, przede wszystkim, prawie nagiego ciała jego starszego brata. Gdzieś podświadomie czuł, że ten idiota specjalnie go kusi. Kusi, a potem nabija się z Sasuke, którego ta gra po prostu męczy. Sam już do końca nie wiedział, co jest prawdą, a co nie. Jednak jedna rzecz była w tym całym szaleństwie najważniejsza.

Niech Itachi się nie dowie, jak bardzo go pożądam.

Lekcje skończyły się piętnaście minut temu, dlatego Sasuke z Naruto i resztą swoich przyjaciół siedział na szkolnym murku, narzekając na wiecznie marudzących nauczycieli i stertę pracy domowej, którą powinni odrobić. Naruto wraz z Neji'm, Gaarą, Shikamaru i Kibą wesoło rozmawiali o mniej istotnych sprawach, które dla Sasuke nie miały najmniejszego znaczenia, dlatego kruczowłosy od dłuższego czasu pogrążony był w myślach. A raczej swoich chorych, wyuzdanych fascynacjach, jak to kiedyś inteligentnie nazwał Naruto.

-... sugerujesz, że Gaara jest gejem? – Kiba zaśmiał się głośno, a Uzumaki z dziwnym kwikiem zleciał tyłem z muru. Sasuke przez całą ich rozmowę był nieobecny myślami, więc nie wiedział, o co dokładnie chodzi. Jednak z całą pewnością ta rozmowa się mu nie spodobała, co doskonale wyrażała jego mina i wzrok, którym poraził Kibę.

- Kto nie lubi pedałów? – Do rozmowy wtrącił się Shikamaru, który od dłuższego czasu leżał rozwalony plecami na marmurze, w ustach gryząc listek trawy.

- Sformułowanie „pedał” jest obraźliwe. Gej brzmi lepiej – pouczył ich Sasuke z obojętną miną, po czym kładąc się na trawie, zaczął wpatrywać się w chmury, pozostawiając przyjaciół w kompletnym osłupieniu.

- Jutro jest bal maskowy w akademiku, idziecie? – Naruto starał się odciągnąć uwagę przyjaciół od Sasuke, który nie wyjawiał jakiegokolwiek zainteresowania obecną sytuacją. Prawdę mówiąc miał to wszystko głęboko w miejscu, w którym kończą się plecy, a zaczynają nogi.

- No pewnie. Myślisz, że przegapimy okazję do kolejnej zabawy? – Gaara zaśmiał się złośliwie, gdy zniknęły rumieńce na jego policzkach.

- Co za beznadzieja – wymamrotał beznamiętnie Shikamaru, nadal gryząc listek trawy i uchylając się przed kuksańcem Neji’ego, który wesoło machał nogami.

- O której dokładnie? – zainteresował się Kiba.

- Po południu. Na auli. Można zaprosić jedną osobę towarzyszącą, jeżeli ktoś ma taką ochotę – Naruto gadał jak najęty. Z resztą nic dziwnego, jego buzia nigdy się nie zamykała. Jak nie rozmawiał o mniej istotnych rzeczach, to jego usta szczerzyły się w radosnym uśmiechu, odsłaniając cały rząd zębów.

- Wracam do domu, matoły – Sasuke westchnął, podnosząc się z trawy. Ruszył przed siebie szybkim krokiem, umiejętnie unikając pięści Naruto.

Młody Uchiha zaparkował swoje auto i ruszył w stronę drzwi. Jego dom można by śmiało porównać do wielkiej willi. Rodzice Sasuke i Itachiego byli dość bogatymi biznesmenami, których praktycznie cały czas nie było w domu, będąc w ciągłych rozjazdach. A że chłopcy nie byli dziećmi, mogli spokojnie mieszkać sami, samodzielnie opłacając różne rachunki.

Otwierając drzwi, już na samym progu powitał go Itachi. Sasuke spojrzał na brata i wiedział, że jego mina z pewnością nie przynosi dobrych wiadomości.